Comentarios de cuclillas

Comentario Fecha Karma
Forza!! 5% de posibilidades de victoria para el Alertanavia... 18 Feb 2018, 00:31 47.20
Ayer vi la segunda parte del Valladolid-Huesca. A David Ferreiro lo mantienen encasillado según la casilla que le dejó encargada su antiguo técnico en CD Ourense: Driblador, encarador, regateador... David es más que todo eso. De hecho, cuando se pone a tocar en el medio el juego de su equipo fluye... Sin embargo, David, en el siguiente vídeo, se encuentra espeso: "¡Por empanada!",- le dice una aficionada hasta en dos ocasiones, las mismas que marra. Si David Ferreiro anda lento es porque su compañero Cristian anda más rápido. Mientras el actual precio de mercado de David se dispara, "Panchito" baja peldaños para seguir sintiéndose futbolista. Su juego, en la provincia, todavía no ha sido descubierto... David, sin embargo, se descubre ante él mientras se queda mirándolo. Eso, justo antes de agachar la cabeza. Sí, Cristian ("Panchito") era más rápido pensando -y ejecutando- que David Ferreiro... https://www.youtube.com/watch?gl=ES&hl=es&v=JEBYFrkjo9c 33s Cristian le pasa un balón a su acompañante en el ataque. Gira la cabeza hasta tres veces, calcula la velocidad de la misma jugada, de la pelota, y la de sus dos compañeros; corre en sprint y apura su zancada hasta el extremo, y él no es el que falla, -el pase con el hueco de su rodilla derecha es perfecto-; es el compañero, que da un par de pasos escorándose cuando él lo pierde de vista unas décimas para ver cómo le llega la pelota. Si se para la imagen, si se hace un cálculo aproximado de la trayectoria y se aprecia dónde queda muerta la pelota, se podrá observar que, habiendo seguido con su camino, el acompañante hubiera llegado para empujar una pelota completamente muerta. La imagen es representativa: El balón le llega por un lado, ha de salir por otro, y él tan sólo interfiere lo justo en la fabricación de la jugada. Toma la materia prima, -un Input-, y de él sale un pase, -un Output-. Y aún se sorprende bajando los brazos, como señalando por dónde debía haber entrado la bola, y por dónde debía haberla tirado su compañero mientras intenta estorbar un poquito al portero… Cualquiera diría que ese pase de gol, en boca de gol, es un fallo… Ahí se aprecia cómo Cristian busca tener conciencia de cómo está distribuido el campo, y todos sus compañeros. 1m7s Cristian se lleva a tres jugadores al primer palo, y alguien le grita desde la grada “déjala pasar”: Es lo que ya tenía pensado, y de ahí que la jugada señale, al mismo tiempo, la conciencia que tiene sobre cómo puede interferir su propia presencia en el juego, y dónde está la de sus compañeros. Se vuelve de inmediato buscando ver si su compañero David ha rematado bien, y su compañero David, -pillo y listo como es-, no puede sino notarse fracasado y cazado por quien, tranquilamente, se marcha de nuevo para su campo trotando, siempre trotando. Bueno, en este caso, se queda esperando, -sin trote y para su desgracia-... esperando como delantero centro en una de las dos, tres o cuatro oportunidades, -como su compañero Marcos Sotelo-, de las que gozó con el primer equipo… “Delantero centro”… (Martín, por supuesto, está en todas las acciones...) 18 Feb 2018, 00:24 10.90
Y, por cierto, en el vídeo cuyo enlace dejé el otro día, hay otro "defectuoso efecto" de Martín (2m14s): https://youtu.be/sH6dC2uSGtQ?t=2m12s 2m14s Oscar Martínez abre a banda derecha para Martín. Martín centra y, por así decirlo, el centro da muchas vueltas por el medio. Da, para ser exactos, las mismas vueltas que dio aquel balón que botó dos veces enviado por Martín repentinamente contra el Orientación desde el costado derecho. Pues este balón hace lo mismo, pero en el aire: Empieza con un giro en el sentido de las agujas del reloj y, antes de llegar al primer palo de la portería, empieza a girar en sentido contrario… o eso creo. No es un centro, es un chut a portería. Y no, no lo toca ninguna pierna de ningún defensa previamente. El balón parece habérsele deshinchado al portero en el aire. Yo pensé que había sido un centro defectuoso… Y un fallo del portero. Vamos, Ourensanista69, que en la vida, casualidades hay pocas y, la inmensa mayoría, tienen una explicación. Martín era más jugador de primera que de segunda; más de segunda que de segunda B; más de segunda B que de tercera.... y así sucesivamente. Entre futbolistas de escasa calidad su juego quedaba más que oscurecido por sus propios compañeros: Menos posibilidades de jugar bien al fútbol, de ejecutar rápido, de poder sacar lo que se lleva en el alma. Martín era un delantero mejorable de cara al marco rival -por su carácter perfeccionista-... pero que llevaba 11 goles en tercera, cuando debutó, habiendo disputado tan sólo la mitad de la liga (20 partidos). ¿Cuántos hubiese llegado a marcar en segunda B, o en segunda, o en primera jugando en su posición? No lo sabremos. Tan sólo os quería poner un ejemplo de futbolista difícil de descubrir o, más bien, de reconocer. Caído de segunda B, fue cayendo paulatinamente divisiones abajo. Eso es lo que le pasa a los buenos futbolistas... Pura eficacia. Ni una floritura. 16 Feb 2018, 20:58 10.90
Si no os importa, voy a seguir por aquí hablando de Martín, para quien quiera disfrutar y para quien quiera, años vista, llevarse la contraria con un futbolista que fue completamente despreciado, para empezar, por el hombre que le dio su oportunidad en el primer equipo. Año siguiente de su prometedor debut: Martín pasa a ser suplente de tres portugueses. Partido contra el Noja (Participación en la copa Federación 07/08). Acción de Martín en el minuto 6, segundo 55 (6m55s). El enlace os lleva a ese momento: https://youtu.be/bw4EhMOVsWI?t=6m55s 6m55s Primo Drenthe toca para el experimentado lateral orensano Seoane, quien, de primeras, se la pasa a Martín, el cual, -en teoría-, está de espaldas al juego. Aquí viene el prodigio: Martín recibe con pausa; con la misma pausa con la que espera la pelota, controla el panorama (en el panorama hay un jugador abierto a banda y otro más cercano); amaga el pase a banda haciendo desaparecer a su par de la línea de pase que tiene pensada, y toca en corto justamente por donde se encontraba el defensor que había acudido a su espalda: Esto se puede comprobar porque el defensor da un pase en falso hacia el lado de la cámara, y es entonces cuando Martín, a contrapié del defensor, le envía el balón al delantero en una ocasión manifiesta que no está tan escorada, -ni mucho menos-, como parece por la propia situación de la cámara. Que es Martín, se puede comprobar en voz del aficionado que grita solicitándole, seguramente, el pase más claro, pero no el mejor. El aficionado grita: “¡Pasa Martín!¡Eh!” El aficionado grita “¡eh!”, porque piensa que Martín se ha equivocado. Con Martín me he equivocado yo; se equivoca ese aficionado que grita “¡eh!”; se equivoca el defensor que cae en su amago; y hasta creo que se equivoca el otro defensor, -uno de los centrales que también responde a su amago- : A su amago de dar un pase, no se sabe si a banda o justo por el centro de la zaga; y a su amago de seguir la jugada de un modo individual… No sé a qué amago responde ese central, o si se ha imaginado dos, o tres amagos. Lo único cierto es que, terminado el amago general de un hombre que se ha dado la vuelta para ver la jugada de cara, -o más bien para hacer la que tenía pensado de espaldas-, el flamante delantero portugués Osvaldo, que ha perdido mil y un balones, -y alguno más en chupadas sin sentido, -muchas de las mismas por la misma banda en la que Martín le tocó jugar en la primera mitad, la izquierda-, se encuentra con “su particular gol”: ¡Un fenómeno este delantero portugués de color! ¡El héroe de la Copa Federación!... Conste que no soy racista, ni tengo nada contra negros, ni contra portugueses, ni tampoco contra negros portugueses. Tan sólo sucede que el trabajo de Martín es muy oscuro, o tan blanco que a veces resulta opaco y, a la vez, translúcidamente invisible. Y de ahí que Martín, especialmente en Ourense, sea el más negro de los esclavos: Suplente, por ejemplo, de uno, de dos, y de tres portugueses que, entre todos, chupan todos los balones y marcan, en liga, cuatro goles… Qué tiempos!... http://www.renaldinhos.com/2016/09/levi-marengo-aka-el-primo-de-drenthe.html 16 Feb 2018, 20:37 10.90
Eiquí, máis que alcohol, o que se destila e moita cultura! Por cen pesos, verbas que escomecen por -al. Terá alpabarda orixe árabe tamén? 15 Feb 2018, 23:53 47.20
Éste es Martín, -segundo 6 del siguiente vídeo-: Atentos, porque la acción aparece repetida, Martín, no. https://www.youtube.com/watch?gl=ES&hl=es&v=sH6dC2uSGtQ 6s Orientación Marítima. Martín, que avanza sin aparente salida por el costado derecho, cambia el juego repentinamente con un toque fuerte y seco para Manu, quien toca la pelota rasa para la aparición de Jaime. El toque de Martín merece toda una atención, por lo siguiente: El balón, tras contactar en primera instancia con el suelo, se acerca al defensa negro del Orientación; tras botar una segunda vez, se aleja de él. La pelota, que ha salido trazando una parábola que colocada sobre un plano horizontal, -y para entenderse-, equivaldría a un giro en el sentido de las agujas del reloj, pasa, por el medio, a girar en sentido contrario. Por eso el defensa del Orientación de color, no sabe en ningún momento a qué atenerse: Primero ve, -de inicio-, que la pelota se aleja; luego ve que se le acerca; y, finalmente, nota que se le vuelve a alejar… A su vez, el defensa que aparece corriendo hacia atrás por el medio, tampoco las tiene todas consigo, porque aparece como esperando a que el balón se vaya más para atrás, y, sin embargo, parece volvérsele a adelantar; por eso el defensa irrumpe en la jugada casi parado, mirando hacia atrás. En la repetición, en la que aparecen repetidos los botes del balón, eso también se puede observar: El balón aparece botando, primero para un lado alejándose de Manu, -de ahí que Manu aparezca en imagen corriendo de forma bastante intensa-; y, al siguiente bote, el balón se le acerca, -de ahí que Manu tenga que frenarse para poder atacar la pelota sin pasarse de largo en su carrera-. Las imágenes corresponden al debut de Martín con la primera plantilla. Tras ver el toque hacia el medio, pensé, -indignado-, en cómo un chaval podía enviar sin perspectiva alguna un balón hacia el centro, -sin mirar-, ya que podía habernos supuesto un contragolpe mortal en nuestra contra; ese toque se lo atribuí claramente a la fortuna de un hombre que, presionado, no sabía lo que hacer con él, y de ahí que lo lanzara sin viso alguno de sentido al centro, convirtiéndose, por suerte, en una ocasión de gol materializada por Jaime. Con Martín falla todo el mundo, empezando por quien lo observaba por sus carreras con tendencia a encorvarse, por su peinado en el que empieza a escasear el pelo, por no ser un tipo demasiado grande y, en fin, por todo lo que no tiene que ver, en nada, con el fútbol. De quitado eso, y aunque uno intentara negarlo, Martín participó en los 5 goles y en todas las ocasiones de gol: Expulsó al portero forzando un penalti; daría dos pases de gol y otro pase justamente previo al último toque de gol en el que, en medio de sus efectos, la defensa quedaba desarbolada de un golpe buscando una pelota mansa, -botando-, a la que nadie daba llegado (el toque visto, aunque en otra asistencia sucedió exactamente lo mismo pero de un modo más exagerado); y también abriría a banda en otra de las acciones que subió al marcador: En todos los goles, Martín participó como un paso fundamental, -cuando no indispensable-, de todos ellos. Defensas que fallan, que dudan; torpes porteros… Un show ejecutado por una mano invisible, y por un tipo que es, sin duda, muy complicado de ver aunque esté en todas partes. En ninguna de las acciones de Martín había existido ni una pizca de suerte, como le pretendía atribuir a todas ellas. El trabajo, por descontado, era innegable: El innegable trabajo de un jugador (aparentemente) limitado… Aparentemente… Siempre tiene la suerte de encontrarse con unos tipos muy fallones: Porteros, defensas y aficionados –como yo- que observamos las evoluciones de un tipo limitado que en su debut con la primera plantilla participa en todos los goles… Hasta cinco (aparte de las ocasiones) ¿Que qué quiero decir con esto? Que, en la vida, lo mismo que a la hora de ver a un jugador, hay que saber llevarse la contraria… 15 Feb 2018, 19:44 10.90
Éste es Marcos Sotelo. Partido CD Ourense- Celta. Hace una jugada en un tiempo de ejecución de un segundo, segundo y medio. Prepararos porque el enlace os lleva justo a ese tiempo, al segundo 35: https://youtu.be/IArkjDud9c8?t=34s 35s Los que dan un salto hacia la derecha de las imágenes mientras Marcos se dirige hacia la izquierda, son el canario Vitolo, y el ex del Madrid -y defensa santiagués- Rubén. El que le mete la pierna cuando Marcos ya no tiene la pelota es Agus, y el jugador que se ha colado para el remate a la media vuelta, -el cual se dirige a la escuadra y que no entra por bien poco-, es otro canterano del Orense: Martín. Al principio de la toma se podrá notar que también el lateral derecho del Celta, George Lucas, sale lanzado pendiente de los movimientos de Marcos, respondiendo al igual que Vitolo y Rubén al mismo amago del jugador orensano. En total son tres los jugadores que, pendientes de Marcos, -en este caso situado en la frontal del área-, echan a correr o dan un paso en falso en función de los movimientos de Marcos. Para hacer eso, Marcos tan sólo ha necesitado un jugador desmarcado que esperara su pase, y no le ha importando el estorbo que podría suponer un jugador de color el cual, dispuesto al lado de él y de espaldas al juego, parecía pedirle absurdamente el balón. El resultado es claro: Marcos ha movido a su antojo a la defensa olívica para colarle un balón a su compañero. El jugador de color era Levi Marengo, un jugador que de aquí echamos cuando más humildemente estaba jugando. Al final de las imágenes Mario Suárez, -al que le pesa la admiración, y que va hablando con el carrilero Núñez-, apura sus pasos para saludar a Jaime Noguerol. Los ojos del comentarista hablan de un portugués destacado, -Álvaro-. La realidad es bien distinta. Sin su presencia el juego del equipo mejora, sobre todo cuando Martín toma su relevo en punta: Para que el espectador haya podido observar en 18 minutos exactos de este encuentro (del 72 al 90) a “algunos” de nuestros canteranos rindiendo al 30-35% de sus posibilidades, se ha tenido que ir hospitalizado un portugués, han tenido que sacar a otro hacia el banquillo, -lo mismo que a un salmantino-, pasándole a dar unas extrañísimas oportunidades a unos escasos canteranos (Marcos Sotelo fue la única seria que tuvo en su vida), por la simple razón de que, curiosamente, el Cd Ourense –en su primer plantel-, se iba al tacho en la liga y, por tanto, debía reservar a sus futbolistas titulares, una vez el encuentro contra el Celta, -bien es cierto-, se daba por perdido: Así es como acabamos jugando en el área contraria. A Dios gracias, bien es cierto, Manolo Tomé no se levantaba a corregir –ni bien ni mal- posiciones, y también era por eso que, canteranos como Juan Estévez, podían retomar situaciones ligeramente escoradas; mediocentros como Noguerol podían incorporarse al juego ya desde el círculo central; volantes como Yebra podían arrancar la jugada defendiendo sin estorbos; etcétera, etcétera, etcétera… Es un etcétera marcado por la inteligencia técnica y táctica de una serie de futbolistas que llevan de serie el fútbol en sus venas: Marcos Sotelo, -hijo de Nolis-, más que nadie… O, como poco, no menos que Portela, Luis Vilachá, Sanginés, etcétera, etcétera, etcétera. ¿Que qué quiero decir con esto? Que para poder apreciar la calidad de un jugador, primeramente tiene que jugar... o calentar como poco. Y tienen que dejarlo jugar en unas condiciones mínimamente propicias. ¿Habláis de tiempo de ejecución? El buen jugador, Ourensanista69, trata de jugar rápido como bien dices; el malo, lento, pero dependiendo de la categoría le puede llegar a valer... para que el aficionado y el técnico se fijen en él. El buen jugador queda desprotegido: Toca la bola de primeras, pero no le vuelve... Toca el balón de primeras, pero no le vuelve. Intenta tocar el balón de primeras pero lo tiene difícil. En definitiva: Que para apreciar primero la calidad hay que descubrir todo lo que se va haciendo mal. Y Pesule: Si hablas del Bande, habla del Bande. Pero no te quedes ahí hirviendo por dentro, hombre! 14 Feb 2018, 19:42 10.90
Estou contigo Pesule: A cuestión é dar oportunidades e facelo en condicións, é dicir, poñendo o rapaz, -ou non tan rapaz-, na súa posición ideal: Supoño que por eí pasa o tempo de adaptación ó que se refire indirectamente berdian. Aínda que se o xogador é bo, está ben posto sobre o terreo e nun conxunto -ou sistema táctico- coherente éste pode deslumbrar desde o primeiro momento ou, cando menos, amosar do que é capaz en ben pouco tempo. Raúl fíxose fundamental en todo un Real Madrid! Así habería de ser en Ourense cos rapaces -ou non tan rapaces-. Por iso hai que ter claro a quen se fai debutar e por onde se fai debutar. En canto o de escoller o Barra de Miño en vez do Ourense... Bueno, eu penso, como xa dixen, que non hai xogador en Ourense o que non lle guste xogar nun campo como o do Couto... e con esta afección. Non creo que coñezas moitos casos, aínda que penso que a UD Ourense non se debería aproveitar desa posición poñéndose contra o Barra de Miño ou contra ese xogador. Tódolos equipos da provincia teñen dereito a facer ben as cousas, e a UD Ourense, nisto, ten que ser un exemplo: Eu abarataría os salarios traendo a xente descoñecida ou por descubrires pra a maioría do público, que os hai, e xa dixen algún. Pero a UD Ourense ten que ser conciliadora e ir ó seu. E Ourensanista69... A primeira velocidade está na execución, sí, pero a outra, e correspondente, está no ollar. O que está claro e que se non se ten bo ollo -primeiro- e se non se dan oportunidades -despois-, quedarémonos en meras conxeturas por unha banda... ou pola outra. Disque un día xogaron un xuvenil do Barbadás e un do Celta. Bueno, tamén xogaron os rapaces do Pabellón cos do Celta. Alí, ollos, había uns cantos da nosa provincia, pero non sei por qué todos eles íanse a comentar as xogadas dos do Celta e do Deportivo: Uff por alí; uff por acolá; uff, uff, uff... Faltábanlles ollos, pero pouco os usaban pro que debería ser a nosa canteira. E claro, así é difícil descubrires talento na nosa provincia. Eu a velocidade de execución poñeríaa no ollar, e outro día póñeche un exemplo se queres. Agora os meus ollos teñen que durmir. Boas noites!! (Ou bos días) 14 Feb 2018, 00:20 47.40
Bueno berdian, non fun eu o que dixen: "¿levamos 4 anos sin descubrir novos talentos futbolísticos na provincia como para ter que fichar xogadores xa ben entrados na trintena?". E, por suposto, non sei eu que terá que ver o ter bo ollo coa paciencia. Ben sí, a moita paciencia pode estragar o bo ollo pra escolmar xogadores, podendo estes marchar, desaparecer, ou deixar o fútbol. Hai moitos casos. Tamén hai outros que seguen xogando na provincia e non somos capaces de velos, de apreciar a súa calidade. Tentarei darvos motivos pra pensar... Póñovos tres exemplos... Bueno, vou co primeiro e logo se acaso falo doutros. Estaba un día no Barbadás vendo un encontro do equipo local cando me puxen a falar cun home que tiña ao meu carón. Non sei como foi a cousa, nin quen empezou. Serían avatares do partido... aínda que eses mesmos avatares levaronnos a referirnos ó fútbol provincial e a unha das citas que ten o fútbol cadete na cidá: O memorial Emilio Parente. Foi así como lle dixen que vira un xogador, -por dicir un-, do xuvenil do Barbadás, xogando coa selección ourensá. Bueno, en realidade faleille de moitos, pero reparei nun que mandaba balóns a trinta ou corenta metros. Entón díxome que se puña un balón a esa distancia era parente seu. De feito, as súas palabras foron: -Outra cousa non, pero o meu fillo ponche un balón a corenta ou cincuenta metros ben. Eu cavilei pra min que pouca cousa xa non era, e el díxome que naquela cita do Pabellón dos Remedios empatáranlle ao Real Madrid. Bueno, empatar, gañar ou perder por un, que tanto me ten. O asunto sería o mesmo e non quero ser inxusto coa verdade, aínda que calquera dos tres resultados valeríame pra me explicar segundo me quero explicar. Explicación habíaa: Moita calidá. Porque cando un feixe de rapaces que pouco adestran e os que reúnen pra xogares uns cantos partidos están a punto de rematar cunha das grandes canteiras de España por algo será. O caso é que naquel xuvenil do Barbadás había dous "Danis" que movían o balón coma lóstregos, sobre todo un deles, de pernas arqueadas, -pero o outro adaptábase ben-. E o facían por diante dun pivote defensivo chamado Roque que... Qué mágoa que non lle acompañara o físico coma ó resto do equipo, porque tiña unhas luces ben acesas á hora de toca-lo balón. E qué dicir do lateral esquerdo, Migueliño, un prodixio pra toda a súa banda... Faría estremecer a Jordi Alba! (Ou, cando menos, non lle iría á zaga) A realidade e que o xuvenil A do Barbadás tiña catro xogadores magníficos ben contados e, deses catro, só un subiu ben cedo o primeiro equipo: O que enviaba balóns a corenta metros e non por iso, senón porque era fácil velo: Moitos metros de zagueiro. Dos demáis ninguén se acordará. Tampouco dese estraño partido do Real Madrid contra a selección ourensá... Hoxe Iago Quintairos é peza fundamental do Barbadás. Ningún mérito pro Jorge Regal. De catro xogadores posibles escolleu un. De dez ou doce que habería naquela selección ourensá escolleu un. Pros do Pabellón de división de Honor a todos élles ben fácil mirar. Todos os xogadores do Pabellón son altos, fortes e até guapos. Iso se dan xogado na división de honor. Senón xa irán sendo máis feos, máis torpós, e menos apatecibles. É a verdade. A verdade é que os nosos ollos non ven como haberían ver e están moi condicionados polo éxito: Pra acadares ó éxito, búscase o futbolista de éxito (contrastado, que decides vos). Agora a Iago Quintairos é fácil velo, aínda que terá que vir antes Portela... ou Yebra ou Rubén Arce, outro que, por certo, tamén lle empatou ó Madrid noutro torneo Emilio Parente e noutro ano... Se non lle empatou, perdeu por un. É igual. Só me refería as túas propias palabras berdian. E sí, opino coma ti: Que en catro anos xa se podían ter escollidos moitos rapaces na provincia sen estar na trintena... En seis anos máis... En oito, moitos máis... O problema ben de lonxe, e así todo sae caro. É a lei da oferta e da demanda. Os rapaces ofrecen, pero nós non os escollemos... Non sei qué demandamos... O modelo non está claro Ourensanista. O modelo non está claro... 13 Feb 2018, 20:15 47.40
Bruno, coma "interior" (no modelo Barca), -é dicir, "por diante" dun pivote defensivo-, non habería ter competencia na UD Ourense. Luis e Omar son máis mediocentros pra xogar nun 4-4-2 ou nun 4-2-3-1, é dicir, "a carón" dun pivote defensivo. De Omar, berdian, non fales en pasado, que non está morto!: Aínda pode chegar ben lonxe... Coido que temos a mentalidade dos axentes ós que te refires, nunca se fixarían nun rapaz de 24 anos, -xa é vello de máis pra eles-. Con Oli deches na tecla: Na precisa tecla que bota abaixo calquera sinfonía, porque o seu ascenso meteórico e sen sentido ningún ao primeiro equipo -do juvenil ó segunda B- estragoulle a carreira a tres xogadores a un tempo: A Rafita (que era lateral esquerdo, non dianteiro como o poñía Romerito), a Marcos Sotelo (que ben podería ter feito o que quixese en toda a banda esquerda coma Jordi Alba, pero con máis luces co do Barca), e a Gonzalo (que aínda que era un central tapaba ben ese costado). A Oli comíano en segunda B os extremos, e por iso remataba expulsado acotío. Pero a culpa non é del, a culpa e de quen o puxo, -primeiro- (Manolo Tomé), e de quen o foi buscar despois (o Barbadás... e a UD Ourense). Pero sí, é un exemplo claro de calidade mal escollida, e do mal que lle pode facer esa selección a toda unha provincia. Por iso hai que ter bo ollo, porque senón, eiquí, todo o mundo busca o éxito do mesmo xeito, mirando cara arriba sen ter en conta a verdadeira calidade por incapacidade pra seleccionala. Non é caso de Guardiola, que colleu a dous rapaces chamados Sergio Busquets e Pedrito en terceira e púxoos a xogar en Champions... Pero ten ollo carallo! Agora decepcióname porque só gasta cartos e non xera riqueza. Cecáis queramos nós seguir o modelo do Manchester City... Fáltanos un jeque. Non dubido do compromiso de Currás, pero sí quizáis dos seus ollos á hora de busca-lo talento e poñelo en liza. De momento poucas sorpresas á hora de facer o equipo porque, coma dis ti, berdian, foise a unha categoría o dous enriba pra poderes ascender... E iso non serve como filosofía de vida: É a filosofía do éxito, nada máis. Pódese e débese ascender de abaixo arriba, facendo promocionar xogadores como fixo Guardiola no seu momento, sí. E Ourensanista... Non lle deas o rapaz o cartel de presumido ou falto de humildade. O que ten é calidade, sábeo, e quere e querría xogar. Currás mesmo dixo que era bo rapaz e que non houbera ningún problema: http://www.farodevigo.es/deportes/ourense/2017/10/27/curras-queria-fuera-jugador-bruno/1774815.html E se iso é verdade, podería repescalo pro ano, non sí? 12 Feb 2018, 21:34 47.40
Tempada 2006/7: Un xove Bruno, -e outro Sanginés non menos novo-, comezan a aparecer polo filial de terceira división (Aínda xogaban Currás e Dacosta no primeiro equipo de CD Ourense). A tempada seguinte, desfeito por completo aquel filial marabilloso, Bruno comezaría a xogar en terceira división... daquela maneira. É a maneira pola cual descendemos co noso filial dúas categorías consecutivas até a primeira autonómica. Na tempada 2008/9 tiñamos como mediocentros no primeiro equipo o espléndido Moisés Pereiro e o ínclito Antonio... A ironía lévame a falar de Antonio, porque Antonio era moi deste mundo e, polo tanto, era mundano a secas... Por iso Antonio soia mollar noutra porta, porque afastábase bastante da súa cando viñan mal dadas: Os seus goliños facíanse imprescindibles! Cando Moisés Pereiro se lesionou esa mesma tempada o adestrador botaría man dun central do filial con plena antelación os especialistas no mediocampo Luis Vilachá e Bruno... Nacera unha estrela pra todo o mundo, e así saiu na folla parroquial de Ourense... Bueno, eu lémbrome que entre esas persoas que admiraba o facer de Alex no mediocampo estaba Aníbal Pereira. Aníbal Pereira levara un proxecto adiante chamado "Ourense, Escola Total de Fútbol", un xeito non concretado de facer soñar ós rapaces polo cual, os rapaces da provincia poderían chegar ben lonxe... Eu coido que hai dúas escolas para iso, os que pensamos que se un rapaz é bo de verdade non lle hai que mirar pro DNI, e despois están os que pensan que teñen que ir de vagar: Filosofía -primeiro-, nutrición -despois-, competir uns aniños -seguidamente-, e ir entrando nas convocatorias por último... Eu coido que son conceptos opostos, pero alá eu e os meus pensamentos. O caso é que, de Alex, botaría mao un Barbadás que aspiraba o máximo posible como sinal dos tempos: Foi o mesmo tempo que perdeu CD Ourense en tentar ascender en Caravaca, por exemplo, con Alex no equipo titular... O seguinte ano da nosa pifia en Caravaca, e sen Moisés Pereiro no noso equipo, Romerito puxo a pacer no terreo a Bruno xunto co portugués Nuno (?), ou non sei se con Antonio. Aquilo non funcionou e Romerito pediu a un rapaz ó que lle tiña botado o ollo chamado Rubén García: Ise viña directamente de Vigo... Finalmente fixemos por recuperar a Borja Yebra pra cubrires a baixa de Moisés, e Bruno comezou o seu periplo pra buscarse a vida, xustamente cando desembarcou Aníbal Pereira no CD Ourense. Aníbal e o seu grupo, como dixen antes, era dos de vagar, co cual buscaron o éxito no primeiro equipo namentres que deixaron un pouquiño orfo o filial, ou a min pareceumo. Eu lembro un rapaz extraordinario chamado Jorge Fernández, curmán dun tal Ismael, que aínda xogaría uns cantos partidos naquel equipo do proxecto de Aníbal, -falo de Ismael- (https://www.lavozdegalicia.es/noticia/ourense/2011/02/22/primos-isma-jorge-escalan-peldanos-base-ourense/0003_201102O22C13991.htm). Circunstanciales encontros, xa que Pachi Salinas necesitaba un central de fóra como fora... O caso e que Jorge Fernández deixaría o fútbol vía Velle namentres que Bruno buscaría acomodo en Lalín sen dar acougado, -tamén pasaría polo Velle-, até que encontrou o seu espazo no Nogueira de Ramuín. E qué vou dicir? Que alí amosou ser o mellor mediocampista da preferente con absoluta diferencia, cun nivel pouco normal pra un rapaz o que non lle deron atopado encaixe na provincia, quizá porque non importou demasiado encontrarllo... Había outras preferencias. Son esas preferencias polas que se cadra é máis importante traer a un portugués, mirar pra canteira celeste, descubrires a túa fugaz estrela, ou andar a revisar o currículo futbolístico dos rapaces: Se se pasou por unha grande canteira... Se se chegou a xogar nunha categoría superior coma a segunda B ou a terceira... En fin berdian, que bastante ten Bruno con seguir xogando o fútbol. Non é un canciño pra que lle anden a botar un caramelo, e logo quitarllo. Anda por esa trintena que, no seu caso, foime sinxelo de explicar, porque o tempo pasa e outros, coma ti, sodes máis de vagar... Non lle pidas pois paciencia o rapaz, máis ben ponte no seu lugar... Victoria importante, sí. Luis vai servido na preferente, non é malo pra teceira... e iría xustísimo na segunda B. Omar é máis xogador e iso está por ver. A Bruno, nembargante, xa non o veremos máis, ou iso me temo, berdian. Unha pena porque agás con Joni, os ollos do adestrador -como os da inmensa maioría dos ourensáns-, guíanse polo currículo sinalado: Canteira de orixe, ou máxima división acadada. Omar teno mal con respecto a Luis, e Bruno nunca o tivo ben co ex do Barbadás: Se fora por verdadeira calidade... Bruno podería ter xogado na primeira das divisións: É a miña opinión; tamén é unha teima que me fai desconfiar de que se vaia apostar en verdade polo xogador ourensán... de calidade. Quedámonos sen divisións as que ollar cara arriba. Non hai máis. 12 Feb 2018, 02:22 87.65
Estou contigo Ourensanista. Coido que me entendiches. E vou máis lonxe: Como se os noves que traen son tan bos, tan bos, tan bos, que foran arranxando a papeleta e marcando as poucas ocasións boas que tiveramos: O que se chama marcar as diferencias "na categoría", vaia. O asunto pasa polo mediocampo e a papeleta seguiría sen resolver... É un momento importante pra marcar un punto de inflexión. Vimos vivindo dun Durán que non é eterno, temos un Alfredo que é ben grande, pero... Hai que abaratar os salarios e o único xeito non está en mercar goles ou ascensos, senón en sacar da provincia xogadores a feito. Desfixemos o Barbadás! E o Barbadás desfixera a súa vez a súa canteira: Houbo un punto en que foron avariciosos e dixeron, agora á segunda B! Tiñan dous equipazos, un de canteira... Podían quedar con él, pero preferiron o "A". A gastar. E despois foronse a Portugal... A gastar. E o Ourense CF fai o que di berdian: Delega a responsabilidade de escoller xogadores en axentes e representantes que traenche rapaces de calquera lugar que non sexa Ourense, e tan contentos con ingresar uns cartiños: Se os gastan nunha canteira que non empregan, e a que non lle dan oportunidades! Ollo que o Deportivo e moitos equipos grandes están presos deses representantes, e entre eles haberá de todo, pero non é o camiño pra conformares un equipo. Pode ser excepción, pero non unha regra. Non se pode ir buscar xogadores ó máximo nivel posible porque a ilusión vai de abaixo arriba, non de arriba abaixo: Aparte que é caro. Por iso hai que xerar riqueza. Hai que xerar ilusión. Hai que buscar e rebuscar na provincia. E iso non o fan os adestradores. Os adestradores queren traer os xogadores que xa coñecen e por iso todo queda, en certas categorías, en aproveitar as migallas que caen ou deixan caer as canteiras dos equipos ricos, -primeiro-, e en levalos dun a outro sitio -despois-... Que non nos cegue a avaricia e o éxito. O éxito ten que vir por outra parte e pasa por acertar á hora de escolmar xogadores por dentro da provincia: Unha canteira ben grande na que o referente pode ser e debe ser o filial. A UD Ourense ten a obriga de seres ese primeiro equipo dos que outros poidan aproveitar sinerxías. Un exemplo. Unha historia que vaia máis alá duns cantos dianteiros e uns bos defensas... Os restos do CD Ourense esmorecen... Os do Barbadás tamén... A ver o que pasa ourensanista, a ver... 09 Feb 2018, 21:44 47.38
Berdian, moi de acordo contigo, case que ó 70 ou ó 80%. Agora ben, se non se confía nun xogador "contrastado" pra un modelo de xogo que ha de escomezar polo mediocampo, ¿ti cres que alguén vai confiar nun raparigo pra esa mesma posición como pedra angular dun proxecto? Pra iso estará Yebra, -grande-, ou Portela, -que pequeno non é-, ou Rubén Arce, -que ben se adapta ás carreiras... E conste que os tres parécenme xogadores con esa proxección da que che falaba, vamos, que poderían ter xogado en primeira división... como Jaime Noguerol. É seguro que por esas circunstancias ás que te referías non chegaron ben lonxe... Tamén por non pertencer a unha das grandes canteiras de España. Logo todos eles poderían ter "demostrado" moito máis se alguén, en verdade, tivera "confiado" neles. Eu non faría pois distincións entre uns e outros. De acordo pois en que é un problema de confianza, -hai que darlla-, e de bos ollos, -hai que telos-. Se non se teñen bos ollos, -e agarimosos ollos pró futbolista da provincia-, o único que se fai é contactar con axentes ou con xente que os coñeza. O círculo semella abrirse, máis en verdade, péchase: "Xente de fútbol". Acúdese a xogadores que pasaran por unha gran canteira ou que chegaran ben lonxe, o máis lonxe posible (tamén portugueses)... Pero non nos enganemos, iso pasa porque só se busca o éxito, e non... Eu non estou de acordo con iso. O éxito pode alcanzarse, pero como consecuencia de facer ben as cousas. Eiquí na provincia sobran "técnicos" e faltan "ollos": Ollos capaces de ver o bo doutros; ollos preparados pra levarse a contraria; ollos que non pensen que o de xogar ben o fútbol é cuestión duns poucos ou dunha raza aria... Ollos xenerosos pra outros ollos; ollos cualificados pra ver ben o fútbol sen deixar de seres optimistas; ollos por todas partes, pensativos ollos que disten dos lugares comunes e acudan a ver ós rapaces e as ligas provinciales... Faltan ollos berdian, e sobran contactos... Ésa é a verdade. Por iso estamos sempre nun bucle que ronda a trintena... e que sempre pasa por outra canteira. Por iso estamos a falar de Pablo Carnero: Que tampouco é mediocampista... Máis ben é dianteiro. Falta pedagoxía berdian, falta pedagoxía... Pois todo comeza por dar clases polo centro do terreo. Pra min Jaime Noguerol non é un capricho berdian, é un mal necesario... Chámalle Jaime Noguerol, chámalle "X", porque Bruno xa foi descartado... O ascenso, así, non importa tanto. Non paga a pena. O que faltan son cartos: Bruno sí entraba no presuposto... Non se debe ascender de calquera maneira...Algo haberá que deixarlle ó futuro: É tanto pedir a un ourensán que ben pense no mediocampo? É tanto pedir un Nando? Porque pra min, pra poder cambiar tódalas dinámicas, é básico. Por Guardiola e por Xavi triunfou o modelo Barca. Eiquí cómpre outra cousa... Non hai nada claro. Non sei se este ano, ou pró que ven, non poderemos vivir do pasado... Nin doutros. Témonos que valer por nós mesmos. Só así saen os números. Pero os números non han importar tanto coma outras razós de peso: Ourense, mediocampo e pensar ben de nós mesmos. Pablo Carnero? É outro caramelo coma Rubén Durán no seu momento. Pero éste ben directamente de Vigo... 09 Feb 2018, 17:50 -6.76
O campo é grande de máis. E os vestiarios semellan estar por tras dunha das porterías, como pasa nos mellores campos, -O Couto sen ir máis lonxe-. Gracias Ourensanista! 08 Feb 2018, 20:23 47.38
Non sei Pesule. Seica o entrenador agarda poder recuperalo. E berdian, estou de acordo ate certo punto, o punto no que dis que esta plantilla o 100% é capaz de todo... Mais eu puntualizo: Na preferente. O que me leva a pensar no que entendes por "proxección". Eu por proxección entendo futbolistas que vaian valer pra calquera categoría, con independencia da idade, aínda que téndoa en conta, -claro está-. É dicir, que non descartaría a un Jaime Noguerol, -porque a ise aínda lle han quedar ben tres anos de bo fútbol-, o mesmo que non descartaría a un Josu, a un Pato, a un Alfredo, a un Unai... E non descartaría a un Xurxo e a un Rubén Durán, o mesmo que o Deportivo tardou en descartar a un Donato... a ver se me entendes. Pero eu, coido que, coma ti, entendo que estamos moi pendentes dun dianteiro que non é un rapaz... Ti fálasme a súa vez de tres rapaces que son dianteiros... E se botamos tanto de menos a Alfredo é polos seus goles e as súas carreiras. Bueno, quero dicir que sempre andamos ás presas no campo e por fóra del. E todo iso contáxiase de fora pra dentro do terreo, e do terreo pra fora. Sí, eu penso coma ti en rapaces con proxección, penso que ten que habelos e os hai, penso que Alfredo corre de máis, e penso que o único medio pra deixar de correr e escomezar a pensar está en traer mediocentros dos bos, e tanto Bruno como Jaime Noguerol o son: Xogadores con proxección porque valen pra calquera categoría. E penso que esa é a precisa forma de facer pedagoxía: Pondo todos os medios posibles... e bos. Eiquí, nembargantes, comenzouse por Durán, seguiuse por Josu e por Pato... Apuntalouse o asunto cun Vieytes, e qué vou a dicir: Que o fútbol comenza polo medio e medio do campo...Se iso non se entende, só se farán debutar rapaces ben grandes tanto arriba como abaixo, e outros que poidan andar ás presas. Non hai xogador ourensán que pense... E iso non é facer pedagoxía... En resumo: A verdadeira proxección eu cóntoa doutra forma e comeza por poñer a un Xavi Hernández no mediocampo. Ise foi o triunfo de España: Que con calidade podíase ir a todas partes. O demáis sale caro. E, certamente berdian, douche a razón, hai que coller xente con proxección, pero xa contaches tres rapaces que non son mediocentros e que tampouco son pequenos. Ollo con eso!! 08 Feb 2018, 16:30 -6.76
Pois sí Ourensanista: Jaime Noguerol está en Andorra e, polo que vexo, coincidiu alí con todo un ilustre: Joan Capdevila. E o de traelo... ¡por suposto! Eiquí ninguén tivo collós, -con perdón-, de poñelo na súa posición idónea: No centro do campo como Xavi Hernández. Porque ámbolos dous son "centrocampistas ofensivos" sen chegar a ser "mediapuntas". Prefiren ver a xogada de cara que non de costas. Non teñen esa capacidade de aguantar a pelota poñéndose de volta, senon que caracolean pra ver ben a xogada, pra ver ben o campo rival, son maestros niso, -non hai quen lles quite a pelota-. E falando de todo un pouco, penso que o de traer a Rubén Durán foi unha oportunidade, un "caramelo" pra o siareiro... Coma o de Josu, pero... Falta pedagoxía: Fan falla ourensans que pensen no mediocampo, que fagan un xogo superior e moi superior os da media. Fan falla exemplos pra que saian outros exemplos, fútbol pra que saia máis fútbol; fan falla mediocentros de tódalas cores sen necesidade de ser lobishomes. Cecais nalgún pivote defensivo... Pero por diante deste hai que move-lo balón doutro xeito sen necesidade de sacar peito, ou sí, polo ben que se xoga!! En fin, que se cadra alguen pensou niso cando ficharon a Bruno, e eu non entendo en que foron pensando despois pra non empregalo, e máis tarde para deixalo marchar. Porque ése era -e é- dos bos de verdá. Dos que non lle encontran sitio coma "mediocentros" e poñennos a xogar de "mediapuntas". Dani "Chimpín" é outro exemplo... Resumindo: Jaime Noguerol, Ourensanista, está en Andorra, segue en Andorra... E eu non sei se me entendiches... Fai falla, o parecer, un dianteiro. Vieytes, tamén é verdá, está connosco. Cousas da vida... 07 Feb 2018, 22:49 47.38
Ourensanista: Seica cavilamos dun xeito semellante, o que non entendo todavía é a túa teima de xogar de dúas maneiras distintas, na casa e fora. Pode valer un patadón para saltar a presión do equipo contrario nun intre xusto, pero xustamente son os xogadores de calidade no pase os que mellor poden facelo, e pra iso non fai falla ter un gran corpo. Digo máis, canto máis pequeno, mellor se pode ir a un rexeite, todo o demáis é fútbol no aire, rugby como dirías ti acaso. Iso de cambiar alineacións segundo as medidas do terreo lémbrame a época de Pachi Salinas e Aníbal Pereira, na que Jaime Noguerol, ¡por dios!, non encaixaba. Ós rapaces íanlles aprender nutrición na casa. Tamén iamos xogar ben o fútbol, ate que o fútbol non deu chegado e o vasco rematouno con aquelo de "pra espectáculo, ó circo". O modelo a seguir era o do Lugo, pero o Lugo non botaba moita mao da canteira.... O Deportivo, tampouco... O Pontevedra penso que pouco... E o Celta aínda menos mal: Xustamente o equipo galego o que lle vai millor, tamén o que ten o campo máis grande. Pero eu pensaba, Ourense71, no Nou Camp ou no Bernabeu; eu pensaba en terreos grandes de verda nos que poder pacer ben e xogar. Eu xa boto as contas de onces futbolistas ourensáns gañando nun deses campos... e puidémolo acadar se non fora polo amarrategui de Argibay. Nos puidemos gañar no Camp Nou con Adolfo, Xurxo e Oscar Martínez á cabeza!!! Pois aínda esa mesma victoria, a mín, saberíame pequecha!!! Calidade ourensán ó poder!!! A diferencia é que eles xogaron cun rapaz chamado Xavi Hernández, namentres que eiquí defenestramos o noso Jaime Noguerol... 07 Feb 2018, 00:16 87.63
Ourensanista, dixeches: "se o rival presiona arriba ou no centro do campo hai que ter moitísima calidade coma teñen Durán, Fran ou Luis para saír desa presión. E aínda así vancha roubar fixo". Pois se cho rouban fixo será porque os demáis non teñen a mesma calidade... E aínda algún destes, quizáis, podía tela millor. Ou millor dito, será que outros poden desfacer as xogadas que os que teñan máis calidade poden tentar facer, e ahí, nese punto, roubancha fixo (Pero iso pasa en tódolos campos e en tódolos deportes). Entón, segundo a tua opinión, ¿non han xogar eses tres futbolistas? ¿Ou se tes un equipo de tortos penalizas os que teñen millor visión (de xogo)? ¿Ou cal será o momento dos bos futbolistas, no Couto? (Porque O Couto, segundo co que o compares tamén pode ser ben pequecho). O que hai que ter é bo ollo pra escoller os xogadores, porque senón sempre vas penalizar os que teñen máis calidade, os que poden xogar máis fácil, e os que fan as cousas sinxelas, de esguello, de primeiras, e a un so toque. Estás describindo as razós polas que non se aposta en verdade polo bo fútbol e polos xoves talentos: Porque hai campos pequenos... e despois, se se ascende, porque se necesita outro nivel físico de preparación, -os campos tamén fanse grandes...-. Entón, con tódolos respetos, millor burro grande, ande o no ande... Xogamos o patadón e deixámonos de monsergas: Pero xa sería outro deporte... 06 Feb 2018, 21:34 47.38
Y en cuanto a lo del campo pequeño, me inquieta. Y lo digo por lo que sigue: ¿Alguien evitaría poner a Rubén Durán en un campo pequeño? Me temo que no, porque su calidad también se hace más determinante si cabe. Uno no ve al Barca renunciando a su fútbol porque juegue en un terreno de juego menos amplio. Bien sí, la claridad y la precisión en cada control se hacen más determinantes... Otra cosa es que no se ande sobrado y, entonces, haya que adaptarse. Pero bajo esas premisas siempre se le exige a los canteranos andar bien de cuerpo, y de centímetros y de peso, bien porque los campos son más pequeños, bien porque se van ascendiendo categorías. Lo de la excusa del campo convendría descartarla. Lo que hay que imponer es el fútbol, el verdadero fútbol: Y con ése también pueden ir debutando más y más jugadores de calidad como es el caso de Rubén Durán... Pero más jóvenes... 05 Feb 2018, 21:40 47.38
Desconozco si la preparación física es la correcta, porque tampoco entiendo mucho de ello... Pero tanta lesión muscular, -y en los últimos encuentros-, ha de implicar un sobreesfuerzo. En el último encuentro yo creo que el equipo intentó tocar la pelota... en la primera mitad... sin conseguirlo. En la segunda, directamente, jugó partido, con sólo dos mediocentros y con, prácticamente, -o sin el prácticamente-, cuatro delanteros. Uno de los mediocentros fue Rubén Durán, junto con Luis. El que Rubén Durán, -que siempre fue un segundo delantero claro-, jugase en la segunda mitad en el medio, puede decir algo de la calidad de Durán, pero también dice bastante más de algunas de la carencias del conjunto. En conjunto, Rubén Durán y todo el equipo, -ansioso-, tuvieron que hacer por multiplicarse y, evidentemente, algunos futbolistas ya no son niños... Creo que su calidad debería estar más cerca del área, y todo lo demás indica que algo falta: El comportamiento, a veces de la grada, también se contagia: Hay que ganarlo todo culpándose al árbitro o a las triquiñuelas del adversario por hacer bueno lo que saben y lo que pueden. Cuando la UD Ourense no puede todo se vuelve un polvorín... Vamos, que no creo que se deba confundir exigencia con falta de respeto a rivales y colegiados... Todos ellos hacen lo que pueden. Pues los jugadores de la UD Ourense también... Al intentar hacer en poco tiempo más de lo aconsejable... Yo creo que ahí es cuando, preferentemente, los futbolistas corren el riesgo de romperse. 05 Feb 2018, 21:31 74.09